Αναρωτιέμαι πως στο διάολο η γενιά μου, η γενιά των ανθρώπων που διανύουν την δεκαετία των 50 έως 60 χρόνων ζωής, απώλεσε τα χαρακτηριστικά της νιότης της , ακριβώς εκείνα τα χαρακτηριστικά που τότε σ' εκείνη τη νιότη, έδιναν την ελπίδα πως όταν θα έφτανε η ώρα αυτή η γενιά να διαχειριστεί την εξουσία , ο κόσμος θα άλλαζε προς το καλύτερο....
Η γενιά αυτή έζησε τον Μάη του '68 και οι σημερινοί εξηντάρηδες συμμετείχαν σαν έφηβοι 18άρηδες στα τότε δρώμενα....Η γενιά αυτή ήταν παρούσα στις αντιπολεμικές διαδηλώσεις στις ΗΠΑ για το Βιετνάμ. Έζησε το Γούνστοκ, όχι σαν ένα μουσικό γεγονός, αλλά σαν μια συγκέντρωση 400 χιλιάδων νέων ανθρώπων και την δίψα για αλληλεγγύη, συνύπαρξη, έναν άλλον τρόπο σκέψης. Είναι η γενιά του "MASH" και του "Αποκάλυψη τώρα", η γενιά του Γουότεργκειτ και της ανάγκης σύγκρουσης με την εξουσία, η γενιά του χιπισμού και του Jesus Christ Superstar, τότε που οι νέοι τραγουδούσαν Give peace a chance και Working Class Hero, όταν οι Beatles και κυρίως ο Lenon, αποφάσισαν να βγούν από το τέλμα που τους οδηγούσε το σταρ σίστεμ και να μιλήσουν για εκείνα ακριβώς τα πράγματα που το σύστημα δεν ήθελε να ακούει....
Αυτή η γενιά φαντάστηκε τον κόσμο μέσα από τους στίχους του Imagine, αλλά δεν τους έκανε ποτέ πραγματικότητα....
Όταν οι τότε εικοσάρηδες που αντιπροσώπευαν την γενιά της αμφισβήτησης και του αντικομφορμισμού, πέρασαν στην 3 και 4η δεκαετία της ζωής τους, το σύστημα δημιούργησε άλλες ανάγκες και οδήγησε τον τρόπο ζωής εκεί που αυτό ήθελε.
Το σύστημα άρχισε πια να μοιράζει χρήματα...
Μετέτρεψε τον αντικομφορμισμό σε νεοπλουτισμό, ανέδειξε την Wall Street σε αρχιερατείο του παγκόσμιου καπιταλισμού, οι πρώην χίπις έγιναν γιάπις, το φιατάκι δεν ήταν πια αρκετό κι αντικαταστάθηκε από την ανάγκη της αυτοεπιβεβαίωσης και της κοινωνικής καταξίωσης , από το στάτους μιας λίμο ή μιας πόρσε....
Η μουσική έγινε πιο λάιτ, ο κινηματογράφος πέρασε από τον "Ξένοιαστο καβαλάρη" στο "Fame" και στην αναβίωση του αμερικάνικου ονείρου, και στη χώρα μας οι συναθροίσεις των παρεών για ρετσίνα και ρεμπέτικα, Θεοδωράκη και Λοίζο, Σαββόπουλο και Κουγιουμτζή, "Παραπονεμένα Λόγια" και "Πάγωσε η τζιμινιέρα" , πέρασαν ανεπιστρεπτί για τις μάζες στα "ελληνάδικα" ή "χοροπηδάδικα"...
Οι αρχές με βάση τις οποίες η γενιά που σήμερα διαχειρίζεται την εξουσία γαλουχήθηκε - Ομπάμα, Μπράουν, Σαρκοζί, Μέρκελ, Θαπατέρο,Πούτιν και στην Ελλάδα Καραμανλής και Παπανδρέου - έγιναν στάχτη και μπούρμπερη στο βωμό της παγκοσμιοποίησης , στην ανάγκη για περισσότερο πλούτο, που όμως αντί να αναδιανείμεται δίκαια, συγκεντρώνεται σε λίγους - αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στη λίστα Forbes για το 2009, περίπου 3,5 τρισεκατομμύρια δολλάρια ανήκουν μόνο σε 1100 ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη....
Η γενιά μου, θα μείνει στην Ιστορία σαν μια "διπολική" γενιά - αν μου επιτρέπεται ένας όρος ψυχολογίας - από την αμφισβήτηση και την διεκδίκηση πέρασε στον συμβιβασμό, από τον αντικομφορμισμό στον νεοπλουτισμό που εν τέλει οδήγησε στο σκάσιμο της "φούσκας" και στην οικονομική αβεβαιότητα και την εξαθλίωση, η γενιά μου είναι υπεύθυνη για την εντατικοποίηση της βιομηχανικής παραγωγής που είχε κι έχει σαν συνέπεια την περιβαλλοντική καταστροφή και την παγκόσμια υπερθέρμανση....
Είναι ντροπή η τροπή που πήρε η γενιά μου....
Το θέμα είναι τι θα κάνουν οι επόμενες γενιές...
Μια λύση θα ήταν, όταν με το καλό αυτή η γενιά πάει στον αγύριστο, αυτοί που θα κληθούν να ζήσουν σ' αυτό τον κόσμο, να μην κάνουν "αποδοχή της κληρονομιάς" που θα τους αφήσουμε....
Να συγκρουστούν με την εξουσία και να μην συμβιβαστούν...
Αν δεν το κάνουν, το ίδιο έργο θα παιχτεί και πάλι, μόνο που τότε ίσως πέσουν κι οι τίτλοι τέλους...
http://sabbpat.blogspot.com
