Το τελευταίο διάστημα και με αφορμή το νομοσχέδιο για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας από τους μετανάστες, έχει ανοίξει η συζήτηση για το γενικότερο μεταναστευτικό ζήτημα στη χώρα μας. Την ατζέντα των θεμάτων για λογαριασμό της κοινωνίας έχει ανοίξει η άκρα δεξιά κάτι όχι παράλογο αν σκεφτούμε πως, αφ ενός ιστορικά και σε όλη την Ευρώπη αυτή είναι που εκμεταλλεύεται τα φοβικά σύνδρομα των κοινωνιών, και αφ ετέρου πως τα media είναι πάντα πρόθυμα να φιλοξενήσουν απόψεις για το έθνος..Ακόμα και έτσι η συζήτηση θα ήταν πολύ χρήσιμη αν στηριζόταν σε πραγματικά δεδομένα.
Δυστυχώς όμως, και αυτό αποτελεί τεράστιο κίνδυνο, τα δεδομένα που μπαίνουν στο «τραπέζι» πέρα από αποπροσανατολιστικά είναι και εντελώς λανθασμένα. Συζητάμε για την αφομοίωση ως την ένταξη των μεταναστών στα δικά μας δεδομένα, χαρακτηριστικά και τρόπου ζωής, ενώ αφομοίωση σημαίνει η συμβίωση ανθρώπων με διάφορα χαρακτηριστικά σε μια κοινωνία που δεν είναι στατική αλλά αέναη, και στηρίζετε στο σεβασμό της διαφορετικότητας και του νόμου. Συζητάμε με όρους θρησκευτικούς, όταν η θρησκεία αποτελεί απαράβατο προσωπικό δεδομένο.
Συζητάμε για την ασφάλεια συγχέοντας την εγκληματικότητα με τη μετανάστευση ενώ αποτελεί ζήτημα της δικής μας αδυναμίας αστυνόμευσης και πάταξης του εγκλήματος. Οι παράνομες πράξεις αποτελούν αδίκημα ανεξαρτήτως προέλευσης του δράστη και οι ποινές δε διαχωρίζουν φυλή, χρώμα ή θρησκεία. Συζητάμε με όρους χρόνιων κοινωνικών προβλημάτων της χώρας μας που υπάρχουν λόγω της ανυπαρξίας των κρατικών μας μηχανισμών, στρουθοκαμηλίζοντας πως οι μετανάστες φέρουν το μεγαλύτερο ποσοστό ευθύνης.
Φτάσαμε στο σημείο να τίθεται και να ζητείτε από την άκρα δεξιά ζήτημα δημοψηφίσματος λες και τα ανθρώπινα δικαιώματα αποτελούν ζήτημα εντολής της πλειοψηφίας. Ασφαλώς και υπάρχουν προβλήματα από την εισροή τόσου μεγάλου αριθμού μεταναστών στη χώρα μας. Προβλήματα όχι μόνο για εμάς αλλά και για τους ίδιους και της συνθήκες διαβίωσης τους. Ασφαλώς και η λαθρομετανάστευση αποτελεί ένα τεράστιο ζήτημα σε ευρωπαϊκή και όχι μόνο ελληνική βάση. Ασφαλώς και πρέπει να γίνει συζήτηση για το μεταναστευτικό.
Μόνο που τα δεδομένα της συζήτησης θα πρέπει να είναι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και οι προϋποθέσεις ισότιμης και αγαστής συμβίωσης και όχι με όρους διαχωρισμού και γκετοποίησης. Είναι τουλάχιστον προσβλητικό για το επίπεδο μιας πολιτισμένης κοινωνίας να επιτρέπουμε στους νοσταλγούς του μίσους και της «εθνικής καθαρότητας» να οδηγούν τη συζήτηση.
Εκτός αν φοβόμαστε πως η παρουσία άλλων κουλτούρων και νοοτροπιών μας αλλοιώσει το «μπαξίσι», το «ραχάτι» και το «ρουσφέτι» που τόσο εύκολα αφομοιώσαμε στο παρελθόν και εντάξαμε στα κύρια «Ελληναράδικα» χαρακτηριστικά μας..Αν υπάρχει τέτοιος φόβος τότε ναι, ας εξουσιοδοτήσουμε το ΛΑΟΣ, τον κύριο Πλεύρη, και τα «παιδιά της Χρυσής Αυγής» να φέρουν εις πέρας το έργο που έχουν αναλάβει να διαφυλάξουν την καθαρότητα μας. Αν αυτοί μας εκφράζουν είμαστε άξιοι της μοίρας μας..
