Ζούμε εδώ και μέρες στο «ρυθμό» των αγροτών. Ακούμε καθημερινά για τα δίκαια αιτήματα που όμως δε νομιμοποιούν το κλείσιμο των δρόμων, ακούμε τις εκατέρωθεν βολές για τη νοοτροπία των κομμάτων εξουσίας να υποθάλπουν χρόνια τους αγροτο-συνδικαλιστές όταν είναι στην αντιπολίτευση, την αλλαγή στους τρόπους καλλιέργειας τις άμεσες και έμμεσες ευθύνες των ίδιων , τόσες και τόσες αναλύσεις όπως σχεδόν κάθε χρόνο.Η φετινή αγροτική κινητοποίηση όμως έχει μια σημαντική διαφορά σε σχέση με τις περασμένες. Είναι αυτή τη στιγμή το μόνο ή καλύτερα το πρώτο κοινωνικό στρώμα που εναντιώνεται μέσα στο media-κο καταιγισμό της ισοπέδωσης των πάντων στο όνομα της οικονομικής κρίσης, ή καλύτερα προοπτικής χρεοκοπίας. Η ανύπαρκτη αγροτική πολιτική χρόνων όμως, δεν είναι αποτέλεσμα της σημερινής κρίσης.
Απλά οι αγρότες δεν έχουν τίποτα πλέον να χάσουν. Και αυτή τη στιγμή δεν κοντράρονται μόνο με την κυβέρνηση, αλλά και με όλο το σύστημα των media που έχει αναλάβει στο όνομα της οικονομικής κατάστασης, αφ ενός να μας πείσει για την αμεσότητα όλο και πιο σκληρών μέτρων, αφ ετέρου να δημιουργήσει ένα ψυχολογικό κλίμα φόβου και ανασφάλειας όλων των μικρών και μεσαίων στρωμάτων με αποτέλεσμα οποιαδήποτε διεκδίκηση να θεωρείτε «εθνική προδοσία»…
Ασφαλώς και το πάρτι έχει τελειώσει. Μόνο που κανείς μας δεν έχει πεισθεί –παρ όλη την προσπάθεια…- πως τελείωσε για όλους. Αν το κόστος των ευθυνών δε μοιραστεί αναλογικά, και όσο η «επένδυση» γίνετε στην ανασφάλεια και όχι στην αλήθεια, οι αγρότες δεν θα είναι οι μόνοι που δεν έχουν τίποτα να χάσουν….
